Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Artikel

Het grote debat over de oorsprong van de ijscoupe

top-leaderboard-limiet'>

Chocoladesaus over ijs besprenkelen en er een kers op doen lijkt zo'n eenvoudige, intuïtieve beslissing dat het geen wonder is dat meerdere plaatsen beweren de eersten te zijn die het doen. Maar wie maakte de eerste echte ijscoupe en wie bedacht die unieke naam? Dat zijn vragen waar voedselliefhebbers al meer dan een eeuw mee worstelen.

Verschillende steden beweren de geboorteplaats te zijn van de ijscoupe, waaronder New Orleans, New York, Buffalo en Cleveland. Maar de sterkste claims vallen op drie veel kleinere locaties, waaronder twee die elkaar al jaren naar de keel vliegen.

De vroegste claim behoort tot Two Rivers, Wisconsin, gelegen 40 mijl ten zuidoosten van Green Bay, aan de oevers van Lake Michigan. Op een zomerse zondag in 1881 schonk Ed Berners, eigenaar van een frisdrankfontein, op verzoek van een vakantieganger chocoladesiroop over een kom vanille-ijs. Berners zei in latere interviews dat hij niet dacht dat het brouwsel goed zou smaken - wat begrijpelijk is, aangezien frisdrank destijds de gebruikelijke bijgerecht was bij ijs. Gelukkig voor Berners had hij het helemaal mis.

Nadat hij van het met chocolade beladen brouwsel had geproefd, begon hij het daarna elke zondag te serveren voor een stuiver. Hij mengde ook andere ingrediënten, zoals bananen, noten, frambozensaus en gepofte rijst, en kookte creaties met kleurrijke namen als de Jennie Flip en de Flora Dora. Vanwege de betekenis van de laatste dag van de week noemde Berners zijn chocolade- en ijstraktatie een 'zondag', en veranderde later de naam in 'ijscoupe' op voorstel van een klant.

Inwoners van Two Rivers, die nu rond de 2000 zijn, zijn fel trots op hun bijdrage aan de Amerikaanse dessertmenu's. Het bezoekerscentrum van de stad herbergt een werkende replica van de frisdrankfontein van Berners, waar je kunt stoppen voor je eigen Two Rivers-ijscoupe. Er is ook een plaquette en verschillende verwijzingen in de stad die het de 'officiële' geboorteplaats van de ijscoupe noemen.

Een bepaalde knapperige universiteitsstad in de staat New York smeekt echter om het met die benaming af te wijken. Ambtenaren in Ithaca, New York beweren dat dominee John Scott van de plaatselijke Unitarian Church op zondag 3 april 1892 na de dienst bij de Platt & Colt Pharmacy langskwam om te genieten van een kom ijs met de eigenaar van de winkel, Chester Platt. In plaats van de gebruikelijke onopgesmukte bolletjes vanille, besloot Platt kersensiroop en een gekonfijte kers toe te voegen aan elke portie ijs. Platt noemde zijn creatie de 'Cherry Sunday' ter ere van de dag en zijn meest heilige gezelschap. Hij realiseerde zich dat hij een hit op zijn handen had, adverteerde het gerecht in de plaatselijke krant en introduceerde kort daarna een chocolade- en aardbeienzondag. Hij veranderde uiteindelijk de naam van zijn gerecht in 'ijscoupe' om te voorkomen dat hij de goede eerwaarde en de kerk beledigde.

Mensen in Ithaca geloven dat hun verhaal het overtreft van Two Rivers om één grote reden: bewijs. Enkele jaren geleden zochten een paar onverschrokken lokale middelbare scholieren rond in de stadsarchieven en kwamen met een solide papieren spoor. Dit omvat de krantenadvertentie uit 1892 (vermoedelijk geplaatst de dag nadat Platt zijn Cherry Sunday voor het eerst had geserveerd), een krantenartikel over Platt's Sundays, een brief van de winkelbediende en een winkelboek waaruit bleek dat Platt alle benodigde ingrediënten had.

Game, set, match voor Ithaca - toch?

waarom groeit haar uit moedervlekken?

iStock

Nou, niet helemaal. Two Rivers blijft bij zijn verhaal, ondanks de schijnbaar onfeilbare zaak van Ithaca. Hun argument: alleen omdat ze geen hard bewijs hebben, wil nog niet zeggen dat het niet is gebeurd. Met beide kanten stevig ingegraven, is er een maatschappelijke (zij het goed gehumeurde) ruzie ontstaan ​​tussen de steden. Elk heeft een advertentie gekocht in de krant van de ander waarin hij zijn zaak uiteenzet. Ambtenaren hebben in de loop der jaren brieven heen en weer geschreven. De websites van beide steden vertellen hun kant en maken ook foto's van de andere. Two Rivers heeft Ithaca zelfs een stopzettingsbevel uitgevaardigd met betrekking tot hun ijscoupeverhaal.

Bewoners zijn ondertussen snel aan het uitpraten over hun respectieve eerste-heid.

'Iedereen weet dat Two Rivers het heeft uitgevonden', vertelde een bewonerThe New York Timesin 2006. “Daarom zijn we hier allemaal zo dik. We eten er veel.”

Een paar jaar geleden ontving de burgemeester van Ithaca meer dan 100 ansichtkaarten van bewoners van Two Rivers, waaronder een van 'The Ghost of Ed Berners'. Two Rivers stuurde ook een dvd met burgers die een ijscoupe 'vechtlied' zongen. Als reactie hierop kwam Ithaca met een eigen nummer genaamd 'Sundae Love', een ballad in barbershop-stijl op de melodie van 'Moon River'.

Twee Rivieren, altijd in ontkenning
Het verhaal dat u samenstelt, wordt niet afgespeeld.
Uw signmaker, een waarheidsbedrieger
Zonder ijscoupe-bewijs smolten uw claims weg.

Terwijl Ithaca en Two Rivers het blijven uitvechten voor de suprematie van ijscoupes, pleit een derde stad stilletjes voor haar zaak. In 1890 keurde de stad Evanston, Illinois op zondag een verbod goed om ijsfrisdranken te verbieden. Deze 'blauwe wet' kwam tot stand door de invloed van de Methodistenkerk, die niet blij was met de drukte die de plaatselijke frisdrankfonteinen op de sabbat trokken. De frisdrankfonteinen en drogisterijen bedachten als reactie daarop een slimme oplossing: de 'zondagsdrank'. Zoals Richard Lloyd Jones, een voormalige krantenredacteur die destijds in Evanston opgroeide, schreef:

“Sommige ingenieuze banketbakkers en drogisterij-uitbaters in ‘Heavenston’, die zich aan de wet hielden, serveerden ijs met de siroop naar keuze zonder de frisdrank. Daarmee voldoen aan de wet. Ze serveerden geen ijsfrisdranken. Ze serveerden op zondag frisdrank zonder frisdrank. Deze frisdrank zonder frisdrank was de zondagse frisdrank.”

hoeveel talen kun je leren

iStock

Geboren uit noodzaak, onderging de zondagse frisdrank niettemin een naamsverandering om de kerk niet verder te beledigen. Evanston's ijscoupe werd een lokale hit en verspreidde zich snel over het hele land. Of dat zeggen Evanstonians. Ithaca, schrijft Jones, kreeg waarschijnlijk het idee van een student uit het noordwesten van Amerika die terugkeerde naar de staat New York, of van een Cornell-student uit Evanston.

De andere oorsprongsverhalen uit het hele land zijn even kleurrijk als talrijk. Ze omvatten een drogist genaamd Sonntag (Zweeds voor 'zondag'), een kapotte frisdrankautomaat, een pastoor met een zoetekauw en een veeleisend meisje met een verlangen naar chocoladesiroop.

Volgens Anne Cooper Funderburg, auteur vanSundae Best: Een geschiedenis van frisdrankfonteinen, ontwikkelde de naam 'ijscoupe' zich vrijwel zeker als een manier om de kerk niet te beledigen. Buiten dat is het echter moeilijk om iets met zekerheid te zeggen over de oorsprong van de ijscoupe. Een deel van de moeilijkheid is het sorteren van de verschillende rekeningen. Er is ook de vraag wat echt een ijscoupe maakt? Is het de combinatie van ijs, chocolade en kersen? Of moeten er ook gehakte noten zijn? En wat dacht je van slagroom?

Gelukkig is een definitief antwoord niet vereist om ervan te genieten.