Moet je de korst op kaas eten?
top-leaderboard-limiet'>De korst eten of de korst niet eten, dat is de vraag die iedereen zich afvraagt voordat hij in een weelderig kaasplateau duikt. De korst is de buitenste laag die deel uitmaakt van het verouderingsproces van de kaas. Het is een beetje zoals de korst op brood - het maakt deel uit van de kaas, dus je kunt het in feite en absoluut moeten eten (afhankelijk van hoe avontuurlijk je smaakpapillen zijn). Nou ja, tenzij natuurlijk de korst is gemaakt van was, schors of kaasdoek. Bah.
De korst is waar de rijping begint, daarom leven daar de meest complexe en vaak meest scherpe smaken (en geuren) van een kaas.
Er zijn vier belangrijke soorten eetbare korst: bloemig, gewassen, natuurlijk en droog. Binnen elk van deze categorieën zijn talloze fascinerende subcategorieën. De korst kan je het verhaal vertellen over hoe de kaas is gemaakt en veel over het smaakprofiel voordat je er zelfs maar in bijt.
Bloeiende korsten
iStockDit zijn de zachte, soms pluizige korsten die aan de buitenkant van bekende kazen zoals Brie en Bucheron groeien. Kaasmakers voegen een oplossing van bacteriën toe, zoalsPenicillium candidum, naar de buitenkant van de kaas, waardoor schimmel gaat bloeien en groeien totdat het rondom de kaas hard wordt. De bacteriën breken het vet af en geven de kaas een mooie romige textuur. Afhankelijk van het type melk, kunt u tonen krijgen die boterachtig en Chardonnay-achtig (koe), pittig en peperig (geit) of citroenachtig en zoet (schapen) zijn.
aan welke kant van de weg rijdt Engeland?
Bloeiende korsten zijn enkele van de meest toegankelijke korsten die er zijn ... zelfs als ze er soms een beetje funky uitzien. De fuzz is prima, zolang het maar niet geel, oranje, rood of donkerblauw/zwart is. Als het een sterke ammoniakachtige geur afgeeft, ga dan weg van de kaas. Als de schil eruitziet als een brein... eet het dan op. Dat is gewoon de Geotrichum-schimmel die zijn werk doet, en het is heerlijk.Mmmm... braaaaains. Of liever,mmmmm...Chabichou.
gewassen korst
iStockDeze slechteriken zijn precies hoe ze klinken... kaas die is gewassen. De affineur (kaasmeester die aan het rijpingsproces werkt) baadt de kaas in een oplossing die veroudert en de dikke sinaasappelschil vormt en het resulteert in een sterke, vlezige smaak. De oplossing varieert en hangt af van wat voor smaak de kaasmaker wil. Klassiekers als Taleggio en Limburger worden gewassen in een eenvoudige zoutoplossing en hoewel hun geur aan de buitenkant vrij sterk is, is hun innerlijke textuur en smaak vaak zacht. Meestal hoe langer ze zitten, hoe funkier ze worden (hallo, Epoisse). Veel ambachtelijke kaasmakers gaan los met gewassen korst en kunnen hun kaas liefdevol bedekken met wijn of bier. Dat is een schil die het proeven waard is.
hoe kom je op jury judy publiek?
Natuurlijke korst
iStockDit zijn de korsten die groeien met veel minder menselijke interactie dan bloeiende of gewassen korsten. Deze soorten kunnen scherp en stevig zijn (Cabot's Clothbound Cheddar) of romig en kruimelig (Gorwydd Caerphilly, Stilton). Hun korst wordt gevormd door het natuurlijke verouderingsproces en hangt af van de vochtigheid en temperatuur van de grot waarin ze zitten. Lucht en een beetje vocht doen vaak de truc, hoewel soms kaasdoek of bladeren om het wiel worden gewikkeld en daar schimmel groeit - verwijder die voordat je gaat eten! Deze korst is droog, aards en verrassend complex.
Droge korst
iStockHallo Parmigiano Reggiano, mijn oude vriend. Deze stevige, natuurlijke korst is bedoeld om schimmel buiten te houden en de kaas eenvoudig te laten rijpen tot zijn harde, scherpe perfectie. Deze korsten zijn niet de meest smakelijke, maar ze vormen een geweldige toevoeging aan soepbouillon, stoofschotels of langzaam gekookte pastasauzen om wat romigheid toe te voegen.