Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Artikel

Een (bijna) uitgebreide geschiedenis van rattenkoningen

top-leaderboard-limiet'>

Zie de rattenkoning!

Een bal van harige woede, een rattenkoning treedt op wanneer de staarten van knaagdieren worden gedraaid, gewikkeld en kromgetrokken in een knoop die zo onmogelijk is dat zelfs 's werelds meest loyale padvinder het niet kan ontwarren. Sinds het midden van de 16e eeuw zijn er berichten over rattenkoningen (bijna volledig in Duitsland), en alles over hen - van hun naam, tot hun oorzaak, tot hun bestaan ​​- blijft in mysterie hangen.

Om te beginnen, de oorsprong van de termrattenkoningis wazig. Het kan een verkeerde vertaling van het Frans zijnspinnewielvan ratten, een 'rad van ratten' (rattenkoning in het Frans isroi-de-ratten). Maar dit is een onwaarschijnlijke etymologie. Waarschijnlijker,rattenkoninggrijpt naar de DuitseRattenkoning- een belediging voor de paus, maar ook een term die wordt gebruikt om oudere ratten te beschrijven. (Men geloofde dat oudere ratten op de staarten van jongere ratten zouden zitten om hun nest te maken, en dat, als de staarten verward raakten, de oudere rat zou overleven door zijn maaltijden te laten bezorgen door het proletariaat van de knaagdierenwereld.New York Tribunebeschreven in 1857, een rattenkoning, 'zoals zoveel koningen, prinsen en democratische officieren [hing] van de arbeidersklasse voor ondersteuning.')

Het bestaan ​​van de rattenkoning is discutabel; hoewel er verschillende bewaard gebleven exemplaren zijn, kunnen het vervalsingen zijn die zijn gepleegd door oplichters die snel geld wilden verdienen. (Plaats het niet voorbij onze voorouders: 'In de middeleeuwen plakten sommige slonzige Europese kooplieden vleermuisvleugels aan hagedissen en verkochten ze als 'draken'', merkt opKwartelbeltijdschrift.) Vanwege een gebrek aan solide hedendaags bewijs, blijven zoölogen sceptisch over rattenkoningen, maar staan ​​ze open voor de mogelijkheid dat het buitenissige ongelukken zijn.

Andere knaagdieren raken immers verstrikt in elkaars zaken. In 1951 verscheen er een 'eekhoornkoning' in een dierentuin in South Carolina. In 2013 werden nog zes verwarde eekhoorns gered door dierenartsen in Canada. En net dit jaar werden in Maine vier baby-eekhoorns op video vastgelegd met hun staarten aan elkaar gekoppeld als 'een gigantische dreadlock', volgens de man die ze ontdekte.

Als het echt is, hoe komen rattenkoningen dan voor? Sommige theorieën zijn meer gek dan andere: in de 17e en 18e eeuw suggereerden natuuronderzoekers dat de staarten tijdens de geboorte waren geweven, gelijmd door de nageboorte. Anderen suggereerden dat gezonde ratten opzettelijk de staarten van zwakkere knaagdieren in de war brachten om een ​​nest te maken. Beide theorieën zijn onwaarschijnlijk.

De meest plausibele verklaring is dat zwarte ratten - die lange, soepele staarten hebben en in de winter dicht bij elkaar verblijven - in contact kunnen komen met een kleverige of bevroren substantie zoals talg (afgescheiden door de huid van de beestjes), sap, voedsel, ontlasting , bevroren urine of bevroren bloed. Het bindmiddel kan stollen als de dieren sluimeren. Zodra de knaagdieren beseffen dat hun staarten vastgelijmd zijn, kunnen ze een strakkere knoop maken terwijl ze proberen zich los te wurmen.

Deze verklaring heeft een kern van waarheid: de meeste rattenkoningen werden ontdekt tijdens de winter of een ijzig schouderseizoen, en ze worden meestal gevonden in een krappe schuilplaats.

In de afgelopen vijf eeuwen zijn er 30 tot 60 geregistreerde waarnemingen van rattenkoningen geweest. In 1973 spoorde bioloog en schrijver Maarten ’t Hart ze allemaal op. Met behulp van Hart's heerlijke boekRattenals onze primaire gids presenteren we nu een tijdlijn van bijna elke geregistreerde waarneming van rattenkoningen sinds de 16e eeuw.

(Opmerking: we hebben ongeveer een dozijn waarnemingen uitgesloten waarvan Hart beweerde dat ze dubieus waren, en we zijn er zeker van dat er meer gevallen zijn. Maar om eerlijk te zijn, na het zien van de onderstaande foto's, begrijpt u misschien waarom deze tijdlijn het soort is dat we verkiezen om nooit te hoeven updaten.)

Rattenkoning van Sabucus'EmbleemWelkom afbeeldingen, Wikimedia Commons // CC BY 4.0

1576: Johannes Sambucus, een Hongaarse historicus, publiceert de vierde editie van zijn populaire Emblemata - in wezen een 16e-eeuws prentenboek - genaamdBij meerdere stukken oud sierwerk.Daarin beschrijft Sambucus hoe bedienden in Antwerpen, België zeven ratten met geknoopte staarten ontdekten. (Hetzelfde deel bevat verhalen over eenhoorns, dus neem dat voor wat het waard is.)

juli 1683: In Straatsburg, Frankrijk, ontdekt een man genaamd Würtzen in zijn kelder zes 'opvallend grote ratten met hun staarten zo in elkaar verstrengeld en versmolten dat ze niet zonder letsel van elkaar konden worden gescheiden', aldus een hedendaags rapport. De varmints worden tentoongesteld in het stadhuis, en een geïllustreerde afdruk van de gevlochten bos is gepubliceerd in deMercurius Galant.

wat was de eerste pg13-film?

1690: Nadat hij zijn vloerplanken om de verkeerde redenen heeft horen piepen, beveelt een hooggeplaatste in Kiel, Duitsland, kokend water in een rathole te gieten. Vier knaagdieren rennen naar buiten, maar als het gepiep aanhoudt, besluit de huiseigenaar de vloertegels te verwijderen. Hij ontdekt 14 verwarde ratten, die onmiddellijk in een privaat worden gedumpt.

1694: In Krossen, Duitsland, worden 15 gefuseerde ratten gevonden bij een molen. Ze worden gedood met kokend water en aan een eik geregen, waardoor voorbijgangers de kans krijgen om te gapen.

1705: In Keula, Duitsland, is een klomp snauwende ratten ontdekt. Het is gepekeld in alcohol en verdwijnt later.

De rattenkoning van 1683, zoals geïllustreerd door Wilhelm Schmuck Wikimedia Commons // Public Domain

juli 1719: Een knaagdier-tuimelkruid - populatie negen - verschijnt in Roßla, Duitsland. (De natuuronderzoeker Johann Heinrich Linck maakt vermoedelijk gravures van het monster.)

1722: Bewoners in het dorp Dieskau, Duitsland, vinden nog een reden om hun groenten niet te eten wanneer 12 verwarde beestjes worden gevonden die wroeten door een vat met erwten. Geeuthanaseerd door een waterval van kokend water, worden de ratten naar de Royal Natural History Collection van Dresden gebracht. In 1849 zou deze ratachtige rozet verloren zijn gegaan bij een brand.

1722: Een kronkelende groep ratten (aantal onbekend) grijpt Leipzig, Duitsland. Het knoestige exemplaar wordt gedood, in een pot alcohol gebeitst en door de stad geparadeerd. Het wordt later gemummificeerd in een privémuseum. Zoals elke goede mummie wordt hij op mysterieuze wijze vermist.

1725: Elf ratten van verschillende grootte - naar verluidt een momma-rat en zijn jongen - worden verstrikt gevonden in Dorndorf, Duitsland.

1727: In een banierjaar voor rattenkoningen meldt natuuronderzoeker Johann Linck dat er in Duitsland maar liefst vier rattenkoningen zijn waargenomen. Hart beweert echter dat slechts één van deze enigszins geloofwaardig is: de rattenkoning van het schilderachtige bergstadje Wernigerode, waarvan wordt gezegd dat het door een lokale graaf is bewaard.

1748: De Duitse zoöloog Johann Goeze meldt dat er een grote bal van 18 ratten is opgedoken in de stad Gross-Baullhausen, Duitsland.

Een illustratie uit het boek van Henri Coupin uit 1903Excentrieke DierenPubliek domein

1748: Een klomp van 10 mollige mannelijke ratten verschijnt in een klooster in het kuuroord Bad Langensalza, Duitsland. De heiligheid van het leven strekt zich blijkbaar niet uit tot rattenkoningen: het wordt gedood, ondergedompeld in alcohol en, net als de andere exemplaren, gaat later M.I.A.

1759: Een blikslager in Arnstadt, Duitsland, schrikt als hij een buffet van zes vastgelopen ongedierte vindt in de buurt van de stadsmarkt. De ontdekking wordt het onderwerp van vijf olieverfschilderijen, waarvan er vier verloren zijn gegaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. (Volgens Hart hangt het enige overgebleven kunstwerk in het kasteelmuseum van Arnstadt.)

1772: Twaalf twist-tie-gebonden ratten zijn ontdekt in Erfurt, Duitsland; het exemplaar wordt later geïllustreerd door JJ Bellerman in zijn boek uit 1820Over het eerder twijfelachtige bestaan ​​van de Rattenkoning, ofOver het tot nu toe betwijfelde bestaan ​​van rattenkoningen. (Voor degenen die nieuwsgierig zijn, het boek verkoopt niet erg goed.)

december 1774: Christian Kaiser, een molenaarsassistent, vindt 16 grommende ratten in Lindenau, Duitsland, en sleept ze naar een kunstenaar genaamd Johan Adam Fassauer, met het verzoek om een ​​schilderij. In plaats daarvan begint Fassauer de ratten tegen een vergoeding aan het publiek tentoon te stellen. Wanneer Kaiser zich realiseert dat de schilder profiteert van zijn ontdekking, eist hij de teruggave van het exemplaar. (Volgens Hart is 'het einde van het verhaal onbekend', maar andere rapporten suggereren dat het geschil heeft geleid tot een van de vreemdste voogdijgevechten die een rechtszaal ooit heeft meegemaakt.)

1793: Een Gordiaanse knoop van 10 ratten verschijnt in een stal in Wundersleben, Duitsland.

1793: In Brunswick, Duitsland, brengen zeven verstrikte knaagdieren een verrassingsbezoek aan een plaatselijke ingewijde.

1810: Brunswick viert back-to-back ratten! Na dagen van eindeloos piepen, scheurt een welgestelde burger zijn vloerplanken open om een ​​verwarde wirwar van zeven knaagdieren te vinden. 'Al hun staarten waren zo stevig en zo onlosmakelijk met elkaar verbonden dat ze niet uit elkaar konden worden getrokken', schrijft Hart.

december 1822: Een dorsmachine in Döllstädt vindt twee klodders ratten - een bestaande uit 28 knaagdieren, de andere 14 - in de hoofdbalk van een schuur. 'Alle 42 leken erg hongerig en piepten voortdurend, maar zagen er perfect gezond uit', meldde zoöloog Alfred Brehm. 'Allemaal waren ze even groot en bovendien van zo'n aanzienlijke omvang dat ze in de afgelopen lente geboren moeten zijn.' De ratten worden door de stad geparadeerd voordat ze zonder pardon op een mesthoop worden gegooid.

De rattenkoning uit Thüringen uit 1828, die 32 knaagdieren bevat, is het grootste exemplaar ter wereld.Naturkundliches Museum Mauritianum Altenburg, Wikimedia Commons // CC BY-SA 3.0

mei 1828: Tijdens de voorjaarsschoonmaak vindt Miller Steinbruck uit Thüringen, Duitsland een verschroeide groep van 32 knaagdieren in zijn schoorsteen. De angstaanjagende rattenkoning wordt vandaag gehouden in het Mauritianum Museum in Altenburg, Duitsland.

mei 1829: Een kunstenaar wordt creatief met een spoel van acht ratten die is ontdekt in Flein, Duitsland. 'De individuen die deze koning vormden, waren niet in de gebruikelijke cirkel gerangschikt, maar zagen eruit als een bos bloemen met de staarten die de geknoopte stengels voorstelden', schrijft Hart. Tegenwoordig wordt het bewaard in het Natuurhistorisch Museum van Stuttgart.

1837: Een vuile dozijn verschijnt in Zaisenhausen, Duitsland, wat de ontdekker ertoe brengt een predikant in te schakelen. De heilige man geeft het monster aan een plaatselijke museumdirecteur, maar wanneer de directeur sterft, brengt hij enige kennis van de verblijfplaats van de rattenkoning naar zijn graf.

1841: Een half dozijn geknoopte ratten verschijnen in Bonn, Duitsland. Ze worden meer dan een eeuw bewaard in het Universitair Zoölogisch Instituut, maar het wordt een van de vele museumslachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog.

maart 1844: Een smorgasbord van zeven ratten duikt op in het kleine Beierse stadje Leutershuasen, Duitsland.

1870: In Keula, Duitsland, wordt een rattenkoning van onbekend aantal ontdekt en bewaard, maar ook deze verdwijnt tijdens de Tweede Wereldoorlog.

februari 1880: Na het horen van ongebruikelijke piepjes van hoog op een muur, onthult een postbode in Düsseldorf, Duitsland een streng van acht ratten, die is gefotografeerd en bewaard, maar (je raadt het al!) verloren is gegaan tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Illustratie van een rattenkoning uit deel 6 vanHet fototijdschrift, 1895.Publiek domein

1883: In een poging om te bepalen of rattenkoningen bedrog zijn, bindt de Duitse zoöloog Hermann Landois de staarten van 10 dode bruine ratten aan elkaar. Volgens Hart moeten de resultaten tegenvallen. 'Iedereen die de staarten van dode ratten vastbindt (ik heb het verschillende keren geprobeerd) zal iets krijgen dat in geen enkel opzicht lijkt op de koningen die in de natuur worden gevonden: de knopen zijn te netjes.' Maar Hart sluit niet uit dat er mogelijk fraudeurs zijn: '[Het was] lucratief om een ​​koning te bezitten, en dus begonnen mensen staarten aan elkaar te knopen. Kusthardt (1915) meldt dat veel van dergelijke schijnkoningen werden tentoongesteld op beurzen en soortgelijke bijeenkomsten.”

april 1883: Nadat er luid gepiep onder een koopmanstoilet in Lüneburg, Duitsland vandaan komt, wordt een bonte knoop van acht ratten ontdekt. Net als vele anderen is het naar verluidt bewaard gebleven, maar verloren gegaan tijdens de Tweede Wereldoorlog.

1889: Een jonge rattenkoning van vijf of zes duikt op in Obermodern-Zutzendorf, Duitsland. Verslagen van de ontdekking bereiken Engeland, waar de...De Newcastle Wekelijkse Courantverspreidt de mythe dat de ratten, net als royalty's, werden onderhouden door de liefdadigheidsbijdragen van lagere knaagdieren: 'De ratten bevonden zich in de allerbeste omstandigheden - concluderend dat verbazingwekkend goede zorg aan hen was geschonken door hun meer fortuinlijke rattenbroeders.'

De rattenkoning van Straatsburg uit 1894Musées of Strasbourg, M. Bertola

april 1894: Onder een hooibaal in Dellfeld, Duitsland, is een bevroren ratel gevonden met 10 knaagdieren, waarvan er vele vol zitten met tandafdrukken en afgekloven poten. U kunt het exemplaar bezoeken in het Zoölogisch Museum van Straatsburg.

november 1899: Een ratpack van zeven steekt de grens over en bezoekt Courtalain, Frankrijk. Het wordt momenteel bewaard in het Musee de Chateaudun, op twee uur met de trein van Parijs.

mei 1905: Zeven jonge knaagdieren zijn gemeld in Hamburg, Duitsland, nu bewaard in het Natural History Museum van de stad. (Het jaar daarop slaat een gelukkige zeven weer toe in le Vernet, Frankrijk.)

januari 1907: Een potpourri van 10 zwarte ratten verschijnt in Rudersdorf. Het is bewaard gebleven.

Oktober 1914: Een puberende rattenkoning wordt (levend) ontdekt in Moers, Duitsland. Het wordt bewaard (niet zo levend) en verdwijnt later.

De rattenkoning van Courtalain uit 1899, nu bewaard in het Musee de Chateaudun.Selbymay, Wikimedia Commons // CC BY-SA 3.0

maart 1918: De rattenkoning gaat op vakantie naar Bogor, Java! Dit weefsel van 10 ratten is niet alleen een van de weinige die buiten Centraal-Europa zijn gemeld, het is het enige rapport waarbij geen zwarte ratten betrokken zijn.

jaren '30 : In Nieuw-Zeeland valt een cluster van acht verwrongen ratten uit de dakspanten van een scheepvaartkantoor. Klerken sloegen het royaal met een hooivork en schenken het vervolgens, ook genereus, aan het Otago Museum, waar het nu staat. (De staarten, ontdekte het museum, waren verward met paardenhaar.)

Oktober 1937: hoor! Een boerenknecht ontdekt negen knoestige ratten in een spreeuwennest in Büngern, Duitsland.

1940: In wat naar men aanneemt de wijk Lictenplatte in Offenbach, Duitsland is, wordt een koning van vijf jonge ratten kronkelend gevonden in een varkensstal.

juni 1949: In Berlijn, Duitsland, worden op de avond van 2 juni drie afzonderlijke ratten in een emmer gegooid. De volgende ochtend zijn de drie ratten op mysterieuze wijze in een knoop verstrikt. Herr Otto Janack, een ambtenaar van de plaatselijke afdeling voor het uitroeien van knaagdieren, haalt de knaagdieren uit elkaar en denkt dat het allemaal een slechte grap is - of een van de vreemde, verwrongen wonderen van de natuur.

1951: Een rattenkoning van vier volwassenen wordt ontdekt in Châlons-sur-Marne, Frankrijk (nu omgedoopt tot Châlons-en-Champagne).

De Limburgse rattenkoning van 1955, nu tentoongesteld in het Museum van Maastricht.Vassil, Wikimedia Commons // CC0 1.0

1955: Het Natuurhistorisch Museum Maastricht pakt een publiekstrekker op: een zevenkoppige rattenkoning gevonden in Limburg, Nederland.

1961: Volgens een Russischtalig tijdschriftartikel over hol levende vogels, verschijnt er een rattenkoning van onbekende grootte in Litouwen.

februari 1963: Een Nederlandse boer in Rucphen, Nederland, hoort een luide gil en volgt het geluid naar een stapel bonenstokken in zijn schuur. Als hij een rat ziet, doodt hij hem en probeert hem van de stapel te trekken. Het weigert te wijken - totdat de boer zich realiseert dat nog zes knaagdieren verbonden zijn met de oorspronkelijke rat. Ook deze worden uitgeroeid en het monster wordt later geröntgend.

1966: Een man genaamd Wierts probeert zijn eigen rattenkoning te maken door de staarten van zes levende albino-labratten te lijmen. Toen de dieren probeerden zich los te wurmen, raakten hun staarten verstrikt in een knoop. Wierts verdoofde vervolgens de ratten en verwijderde de lijm om te zien of ze als een krakeling geknoopt bleven ... en dat deden ze.

De rattenkoning van de Vendée van 1986, nu gehouden in het Natural History of Museum in Nantes, Frankrijk.© Patrick JEAN / Muséum de Nantes, Frankrijk

1986 : NAARroi-de-rattenvan negen duikt op in Vendée, Frankrijk. Tegenwoordig kun je het zien in het Natural History Museum in Nantes.

2005: In Saru, Estland, ontdekt een boer een cluster van 16 ratten - waarvan er negen in leven zijn - in een schuur, hun staarten verstrikt in bevroren zand. Het wordt naar het Natuurhistorisch Museum van de Universiteit van Tartu gebracht, waar het in alcohol wordt bewaard. (Er is gemeld dat er in de 20e eeuw in Estland twee andere rattenkoningen werden ontdekt, waarvan er één 18 levende ratten bevatte [PDF]!)

De Saru, Estse rattenkoning van 2005 in het Natural History Museum aan de Universiteit van Tartu. Toestemming van Andrei Miljutin