15 dingen die je misschien niet weet over vreemdeling in een vreemd land

Terwijl Robert A. Heinlein in de jaren veertig en vijftig een gezonde bibliografie had samengesteld, brak hij baanbrekend werk met de publicatie van zijn sciencefictionroman uit 1961Vreemde in een vreemd land. Het hoogtepunt van Heinleins carrière en een hoeksteen van zijn genre, de sociopolitieke allegorie, wordt nu erkend als een mijlpaal in de Amerikaanse literatuur. Ondanks de bekendheid van de roman, zijn er een paar feiten over de conceptie, het schrijven en de uitgebreide herschrijving die je misschien zijn ontgaan.

1. DE OORSPRONKELIJKE TITEL VAN HET BOEK WAS NIET ZO BIJBELS.

De titel van de roman is ontleend aan het bijbelvers Exodus 2:22 en Mozes' beschouwingen over het ontvluchten van Egypte en het voortbrengen van een zoon met zijn vrouw Zipporah: 'Want hij zei: ik ben een vreemdeling in een vreemd land geweest.' Voordat hij de passage als de naam van zijn boek aannam, overwoog Heinlein de beslist minder religieuze titelde ketter. De auteur sleutelde ook aan werktitels, waaronder:Een Mars genaamd SmithenDe man van Mars.

2. DE VROUW VAN DE AUTEUR KWAM MET HET IDEE DAT HET INSPIREERDEVREEMDE IN EEN VREEMD LAND.

Terwijl Heinlein de interplanetaire heldendaden van Valentine Michael Smith tot leven bracht, zorgde zijn derde vrouw, Virginia, voor het basisidee waaruit de roman voortkwam. Bovendien putte Ginny Heinlein - een ervaren biochemicus en ingenieur - inspiratie voor het concept dat zou uitgroeien totVreemde in een vreemd landuit de werken van auteur Rudyard Kipling. Ze vatte het idee samen als een variatie opHet Jungle Boekmet het Mowgli-personage opgevoed door marsmannetjes in plaats van dieren.

3. DE ONTWIKKELING VAN HET VERHAAL DUURDE 13 JAAR.

Het idee kwam voor het eerst bij het huishouden van Heinlein in 1948, maar Robert Heinlein legde het concept op de plank ten gunste van projecten die een snellere doorlooptijd beloofden. Gedurende het begin van de jaren vijftig verzamelde Heinlein stukjes en beetjes van het algemene 'jongen van Mars'-verhaal voordat hij uiteindelijk in 1955 begon met het samenstellen van een samenhangend manuscript - hoewel hij het snel verliet.

Aan het eind van de jaren vijftig wijdde Heinlein zijn aandacht aan projecten zoals het weergeven van advertenties ten gunste van kernproeven en de romanRuimteschip Troopers, met af en toe een terugkeer naar wat uiteindelijk zou wordenVreemde in een vreemd land. Hij voltooide de roman in 1960 voordat hij een jaar besteedde aan het beantwoorden van de eisen van zijn uitgevers voor herziening.

4. HEINLEIN VOCHT OM HET MEER “CONTROVERSILE” MATERIAAL IN DE ROMAN TE HOUDEN.

Uitgeverijgroep G.P. Putnam's Sons drong er aanvankelijk bij Heinlein op aan om enkele van de meer controversiële passages in het boek te schrappen, met name inhoud die seksuele of religieuze thema's raakte. Heinlein was er niet van overtuigd dat zijn verhaal zonder deze elementen zou kunnen overleven. De auteur heeft de beroemde opmerking gemaakt in een brief aan een oude vriend en literair agent Lurton Blassingame: 'Als ik religie en seks weglaat, ben ik erg bang dat ik zal eindigen met een niet-alcoholische martini.'

Heinlein vervolgde: 'Dit verhaal wordt verondersteld een volledig vrije kijk te zijn op de hedendaagse menselijke cultuur vanuit het niet-menselijke gezichtspunt van de Man van Mars (in de zin van het filosofische cliché) ... Geen heilige koeien van welke soort dan ook ... Maar bovendien tot een dubbele dozijn kleine satirische inslag, de twee belangrijkste dingen die ik aanval zijn de twee grootste, dikste heilige koeien van allemaal, de twee die elke schrijver geacht wordt op zijn minst lippendienst te bewijzen: de impliciete veronderstellingen van onze westerse cultuur met betrekking tot religie en met betrekking tot seks.”

Heinlein vatte zijn standpunt samen en verklaarde: 'Ik zie niet in hoe ik seks en religie eruit kan halen. Als ik dat doe, is er geen verhaal meer over.”

5. REDACTEURS ZIJN GESLAAGD OM HEINLEIN DE UITGEBREIDE LENGTE VAN DE ROMAN TE KRIJGEN

Het eerste ontwerp dat Heinlein inleverde bij Putnam, bracht de weegschaal op maar liefst 220.000 woorden en 800 pagina's, veel te lang naar de smaak van de uitgever. Hoewel Heinlein uiteindelijk de seksuele en religieuze inhoud mocht behouden, stemde hij ermee in om meer dan een kwart - ongeveer 60.000 woorden - van zijn tekst te schrappen.

6. HEINLEIN WERD TELEURGESTELD DOOR DE GEDRUKTE VERSIE.

De uitgebreide bewerkingen die Putnam nodig had, maakten Heinlein ongelukkig metVreemde in een vreemd land. De auteur betreurde de toestand van de roman tijdens een laat stadium van het redactieproces in een brief aan Blassingame: 'Het verhaal zit nu zo strak als een wig in een groene stronk en, afgezien van het volledig herschikken en herschrijven, kan ik' t krijg het veel strakker. Ik heb herschreven en drastisch in het midden gesneden waar [Putnam] vond dat het traag was ... Zoals het is, is het te veel in delen gesneden - de stijl is nogal 'telegraphees', enigszins schokkerig - en ik zou heel handig een paar kunnen gebruiken duizend woorden 'smering', woorden die er weer in zijn verwerkt om de stijl eleganter en leesbaarder te maken.

7. DE ROMAN CLAIMT EEN VERHOOGDE SUPERLATIEF.

Na het geweldige commerciële en kritische succes vanVreemde in een vreemd land, hebben uitgevers besloten om een ​​reeks exemplaren te voorzien van de tag 'De beroemdste Science Fantasy-roman aller tijden'.

8. MAAR DE AUTEUR HEEFT HET NIET EENS MET DIT GENRELABEL.

Heinlein drong erop aan dat zijn verhaal 'geen sciencefiction was', wat erop wees dat deze genreaanduiding elkaar uitsloot met wat volgens hem een ​​meer accurate beschrijving was van de aard van het boek: een sociaal-politieke satire van seks en religie in hedendaagse cultuur.

9.VREEMDE IN EEN VREEMD LANDWAS DE EERSTE IN ZIJN SOORT DIE EEN BELANGRIJKE EER VERDIENDE.

De roman werd gepubliceerd in het 30e jaar van deNew York TimesDe oplage van de bestsellerlijst. Ondanks Heinleins twijfels over het genrelabel,Vreemde in een vreemd landwerd het allereerste sciencefictionboek dat op de heilige lijst kwam.

10. HET BOEK GEEFT DE ENGELS TAAL EEN NIEUW WOORD.

Hoewel het niet bepaald een steunpilaar is van de dagelijkse spraak, is het woordgrok—voor het eerst in de wereld geïntroduceerd viaVreemde in een vreemd land- is doorgedrongen in het Engelse lexicon. Het bijzonder onaantrekkelijke neologisme is te vinden in beideWebster's Woordenboeken deOxford Engels woordenboek, die het identificeren als een werkwoordbetekenis, diepgaand, intuïtief of door empathie te begrijpen.

11. HET GEEFT CALIFORNI AL OOK EEN NIEUWE RELIGIE.

Een paar jaar laterVreemde in een vreemd landwerd gepubliceerd, maakte de in St. Louis geboren Timothy Zell het zijn levenswerk om een ​​van Heinleins creaties tot leven te brengen: de Church of All Worlds. Met het handvat Oberon Zell-Ravenheart, richtte oprichter Zell de Neo-heidense groep op als een wettelijk erkende religie in de staat Californië om filosofische tolerantie, polygamie en principes van zowel socialisme als libertarisme te promoten. Heinlein is nooit lid geworden van Zell's Church of All Worlds of heeft deze nooit goedgekeurd, hoewel hij zich wel zou hebben geabonneerd op de nieuwsbrief van de organisatie,Groene Ei.

12. BELANGRIJKER: HET KAN DE WERELD HET WATERBED HEBBEN GEGEVEN.

Ook in 1968 vroeg Charles Prior Hall patent aan op een moderne matras die niet gevuld was met vaste vulling maar met water. Buiten medeweten van de toekomstige uitvinder, zou het verkrijgen van deze registratie moeilijk zijn omdat het concept en ontwerp van 'het waterbed' terug te voeren zijn op drie recente romans, allemaal geschreven door Heinlein:Voorbij de horizon,Dubbele ster, enVreemde in een vreemd land.

hoe een slee sneller te laten gaan?

Heinlein erkende later dat zijn persoonlijke ziekenhuisverblijf hem ertoe had aangezet een comfortabeler ziekbed te ontwerpen, maar hij zette het project nooit verder dan illustratie in zijn fictie. In 1971 kreeg Hall eindelijk de wettelijke rechten op een variatie op zijn waterbedontwerp.

13. DE ROMAN WERD VALS BESCHADIGD VAN HET BENVLOEDEN VAN CHARLES MANSON.

Vreemde in een vreemd landDe overigens indrukwekkende nalatenschap kreeg een lelijke smet toen het werd geassocieerd met sekteleider Charles Manson door verschillende schrijvers die beweerden dat de beruchte moordenaar een fan van het werk was.

In de hoop Heinlein te bevrijden van het anker dat enige associatie had met - of erger nog, de schuld had van - de wreedheden begaan door de familie Manson, nam romanschrijver en journalist J. Neil Schulman in 1981 contact op met de opgesloten Manson en vroeg hem ronduit naar zijn relatie met de familie Manson. roman. Volgens Schulman beweerde Manson zelfs nooit te hebben gelezenVreemde in een vreemd land, wat het verband tussen de roman en zijn misdaden volledig zou ontkrachten.

14. HEINLEIN WERD GERKT DOOR LEZERS DIE NAAR KIJKENVREEMDE IN EEN VREEMD LANDVOOR “ANTWOORDEN.”

Na het succes van zijn roman onderging Heinlein het lot van veel invloedrijke kunstenaars: het beantwoorden van onbezonnen vragen van misleide fans. Sommige lezers beschouwden de tekst als een soort manifest - een articulatie van wat Heinlein als verkeerd zag met de samenleving en, meer nog, hoe deze dwaasheden te overwinnen. Toen Heinlein door lezers werd gevraagd om zijn veronderstelde oplossingen voor het herstellen van de wereld uit te werken, had hij moeite om zijn frustratie te verbergen. Bij een bepaalde gelegenheid uitte hij zijn gevoelens door te zeggen: „Ik gaf geen antwoorden. Ik probeerde de lezer los te schudden van enkele vooroordelen en hem ertoe aan te zetten voor zichzelf te denken, langs nieuwe en frisse lijnen. Elke lezer haalt dus iets anders uit dat boek omdat hij zelf de antwoorden geeft. Het is een uitnodiging om na te denken, niet om te geloven.”

15. IN 1991 WERD EINDELIJK DE ONOVERGEGEVEN VERSIE VAN HET BOEK GEPUBLICEERD.

Kort na de dood van Heinlein vroeg de weduwe van de auteur aan de University of California, Santa Cruz, om haar de originele versie vanVreemde in een vreemd land. De universiteit voldeed en stuurde het hele document - alle 800 pagina's ervan - naar haar om te lezen. Vanwege wijzigingen in de auteursrechtwetgeving werd het oorspronkelijke publicatiecontract geannuleerd, waardoor Virginia Heinlein deze vroege incarnatie van de roman kon vrijgeven, waarvan alle partijen het erover eens waren dat het zowel qua inhoud als qua lengte aangenamer zou zijn voor een moderner publiek dan het zou hebben begin jaren zestig. Bovendien waren alle partijen het eens met wat Heinlein zelf al die tijd zei: de langere versie was echt beter.