Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Artikel

14 geheimen achter de schermen van vuilnisophalers

top-leaderboard-limiet'>

Door Elland Road Partners*

Er zijn meer dan 116.000 vuilnismannen in de Verenigde Staten, wat veel lijkt, totdat je bedenkt hoeveel afval Amerikanen elk jaar weggooien: 250 miljoen ton (en groeit). En toch zijn deze onverschrokken mannen en vrouwen gehuld in mysterie. Misschien komt dat omdat we alleen aan ze denken als we om 6 uur 's ochtends in ons ondergoed naar de stoep rennen of als we achter een vrachtwagen vastzitten op weg naar Costco.

Nou, laat onwetendheid de weg gaan van verbrandingsovens in de open lucht. Om het mysterie te ontrafelen rond de enige mensen die - in tegenstelling tot mama - de rest van je leven achter je aan zullen blijven opruimen, hebben we tientallen vuilnismannen in het hele land geïnterviewd over hun werk, motivatie en, ja, die geur. Dit is wat we hebben geleerd:

1. Het is oké om ons vuilnismannen te noemen.

Politiek correcte termen zijn 'sanitair ingenieur' en 'professional in afvalbeheer', maar als je het vraagt ​​aan de mannen en vrouwen die het werk doen, is er niets om je voor te schamen in een minder eufemistische beschrijving. Veteraan 'ingenieur' Scott Fultz, uit Portland, Oregon, spreekt namens de meeste van zijn collega's als hij zegt dat de klassieke naam nog steeds de beste is. 'Noem me maar de vuilnisman', smeekt hij. 'Ik ben de man die uw riool ophaalt. Ik ben de man die de grote groene vrachtwagen bestuurt.' Afvalverzamelaar, vuilniswagen en, aan de overkant van de vijver, 'vuilnismannen' zijn ook acceptabel. (Zo is hun echte naam.)

2. Of vuilnisvrouwen.

Ongeveer 99% van de vuilnismannen in de VS zijn mannen, maar dat betekent nog steeds dat er meer dan 1.000 vrouwen zijn die afval sjouwen. En alle vuilnisvrouwen die we hebben geïnterviewd, zeggen dat ze echt verrast worden als ze hun beroepskeuze delen. Niet dat zulke reacties hen afschrikken. 'Ik draag het als een ereteken', zegt veteraan Memphis-verzamelaar Kim Hardeman. 'Ik ben een vuilnisvrouw, en ik hou ervan. Ik ben de hele dag buiten. En ik hoef me geen zorgen te maken dat de vuilnisbak tegen me praat.' En hoewel vrouwelijke verzamelaars misschien niet overeenkomen met hun mannelijke tegenhangers als het gaat om kracht in aantal, hebben ze vaak een sterkere maag. Kristen Anderson, vuilnisvrouw uit Baltimore, 'Als je deze volwassen mannen gek zou kunnen zien worden als het vies wordt...'

3. Dit zijn geen banen voor angsthazen.

Het verzamelen van afval verschijnt routinematig op lijsten met de gevaarlijkste banen in Amerika, met jaarlijks ongeveer 30 dodelijke slachtoffers per 100.000 werknemers. (Houthakkers, het gevaarlijkste beroep, kost gemiddeld bijna 60 doden per 100.000.) Geen wonder: elk aspect van het werk van een vuilnisophaler kan letsel veroorzaken. Van zwaar tillen tot mensenetende uitrustingen tot glas en naalden verstopt in zwarte vuilniszakken, een ramp is nooit ver weg. 'Het zwaarste werk is de positie op de rug', zegt de vuilnisman Jimmy Johnson uit Dallas. 'Vooral omdat je op en van de vrachtwagen springt.'

Maar het meest voorkomende ongeval is helaas te voorkomen: verzamelaars worden aangereden door auto's. 'Het is een zeer gevaarlijke baan', zegt vuilnisman Edwin Hernandez uit Orlando. 'Velen van ons raken gewond. Een chauffeur vliegt door een bocht en ziet de vuilnisman - of de vrachtwagen - niet en...' Een deel van de oplossing zou een verandering in houding kunnen zijn. 'Sommige mensen zien je niet', zegt Joe Udice, een vuilnisman in de buitenwijken van New York City. 'Het is een mentaliteit: de vuilniswagen is er, maar hij is er niet echt. Iedereen heeft haast. Iedereen is de belangrijkste persoon.'

4. Dit zijn ook geen banen voor mensen met een zwakke neus.

Het is misschien wel de nummer 1 reden waarom meer mensen niet in de vuilnisophaaldienst stappen als een carrière: die onheilige geur, onmogelijk te ontleden maar direct herkenbaar. 'Het komt allemaal samen in één zure swill', legt Udice uit. Maar na een tijdje merk je het gewoon niet meer. 'Op weg naar huis pik ik misschien een vriend op en hij zal zeggen: 'Joe, je stinkt!' En ik merk het niet eens.' Geur is slechts een deel van een algehele grove factor die de zwakkelingen snel en brutaal van de rest van de kudde verwijdert. Vuilnisman Al Gruisl uit Minneapolis zegt: 'Onze lopende grap - nadat we het afval uit de vrachtwagen hebben gedumpt en het is gewoon water en maden die rondklotsen - is om te zien of je kunt zeggen: 'Mmmm, ziet eruit als geweldige soep!'' Niet iedereen kan dat . “Op een zomer stond er een nieuwe man die zijn ingewanden eruit kotste. We hebben altijd lol met de nieuwe jongens.'

5. Dit is niet de vuilniswagen van je vader.

Voor veel rioolplukkers zijn de dagen van het met de hand optillen van overvolle blikken voorbij. 'In Phoenix zijn alle vuilnismannen chauffeurs', zegt Valley of the Sun-veteraan Tim Femrite. “Alles is geautomatiseerd. We noemen het 'curbside pick-up', waarbij we naast de bakken rijden, ze oppakken en erin dumpen. Dus ik ben het alleen in de vrachtwagen. Het kan voor sommige mensen eenzaam zijn, maar ik vind het leuk. Het is mijn kantoor.”

Zelfs op plaatsen waar de sanitaire afdeling en de burgers minder op elkaar zijn afgestemd, zijn de hedendaagse vrachtwagens vaak hightech wonderen die zijn uitgerust met bewegingsgeactiveerde camera's (om ongeziene gevaren te vermijden) en ingebouwde tablets die chauffeurs helpen bij het volgen van huizen die de inzameling hebben gemist. 'Ik heb een klant gehad waarvoor ik terug moet gaan omdat ze 's ochtends hun spullen niet hadden', zegt Fultz, de Portland-verzamelaar. 'Ik kan die informatie in realtime krijgen, meteen de hoek omdraaien, het laten opnemen en me geen zorgen maken over de telefoontjes.' Vuilnisvervoerders kunnen bewoners ook markeren voor bijzonder slechte afvaletiquette, zoals overvolle blikken. ('We noemen het 'sneeuwkegel'', zegt Femrite.) Je weet wie je bent - en zij ook.

6. Uw afval is onze schat.

Ken je die flatscreen die je dumpte omdat het het model van vorig jaar was? Of die fiets waar je kind om smeekte en nooit op heeft gereden? Je zou misschien gedacht hebben dat die bestemd waren voor de verdichter, maar vuilnismensen vinden vaak nieuwe huizen voor de onbeminde maar bruikbare goederen die we weggooien. 'Veel mensen gooien stofzuigers weg die eigenlijk gewoon verstopt zijn', legt Udice uit. Die krijgen een goede poetsbeurt en worden weer in gebruik genomen. Lampen worden gerepareerd en gerecycled. Oude tv's worden teruggebracht naar het hoofdkantoor, getest en vervolgens ergens anders geïnstalleerd. Alleen omdat jij er geen gebruik voor hebt, wil nog niet zeggen dat iemand anders dat niet zal doen.

7. Uw afval is onze prikkeling.

De meeste vuilnisbakken zijn gevuld met het alledaagse afval van het dagelijks leven: bedorven voedsel, kapotte apparaten, waxen Q-tips en versleten onderbroeken. Maar af en toe - oftewel vrijwel elke dag - is er een prikkelende verrassing voor de jongens en meiden die je afval weggooien. 'Pornografie', zegt Udice. 'Veel pornografie.' En hoewel sommigen misschien geschokt zijn dat iemand nog steeds X-rated tijdschriften en video's koopt, is Udice vooral verbaasd over het volume. 'Nooit zomaar een paar tijdschriften', zegt hij. 'Het is altijd alsof iemand gewoon zijn schat heeft weggegooid.'

doodskopvlinder

8. Jouw afval ben jij!

Minnesotan Gruisl herinnert zich: 'Bij de faciliteit waar we ons afval dumpen, stond een van de vrachtwagens, een frontlader die privécontainers ophaalt, klaar om te lossen. Iemand moet die nacht in de container zijn gesprongen om warm te blijven. Ze hebben het gedumpt en daar lag hij in de put. De hele operatie stopte. De man rolde daarbinnen.'

9. Het is de tas, stom.

De volgende keer dat u op zoek bent naar vuilniszakken, neem dan even de tijd om alle belanghebbenden in overweging te nemen. Goedkope tassen zijn niet voor niets goedkoop, en als ze falen, is het uw vuilnisman die de prijs betaalt. 'Jongens gooien zakken in de vrachtwagen en het vuilnis barst zo uit de zak', zegt Terrell Thompson, een vuilnisophaler in Kansas City, Missouri. 'Als ze de tuin waar hun hond was aan het opruimen zijn geweest, nou...' En Thompson wil dat je weet dat het niet alleen om de kwaliteit van de tas gaat. 'Op een warme dag', legt hij uit, 'zal het materiaal van de tas dunner worden.' Met andere woorden, mensen: wees niet bang om het in de zomer dubbel in te pakken.

10. Het is een jungle daarbuiten.

'We komen voortdurend dieren tegen', zegt Gruisl. En niet alleen wasberen. 'Eekhoorns hebben een manier om door de deksels te kauwen en in en uit het afval te komen', zegt hij. 'Dus als je het in de trechter gooit, vliegen de eekhoorns naar buiten en schrikken de levende daglichten uit je.' Kristen Anderson, een vuilnisman uit Baltimore, had een iets nauwere ontmoeting: 'Ik opende een blik en ik voelde iets in mijn arm gaan. De man met wie ik werkte sprong achteruit en schreeuwde: 'Zag je dat?!' Het was een rat en hij rende recht in mijn arm. Ik merkte het niet totdat het eraf sprong. Ik was blij. Misschien had ik daar mijn baan opgezegd.'

11. We haten de herfst.

De zomer, met zijn zakkenverdunnende en vuilnisrijpende hitte, is niet gemakkelijk voor vuilnismensen. En de sneeuwbanken in de winter zijn zeker lastig (zelfs als de geur minder wordt). Maar het echte nachtmerrieseizoen? Wanneer de bladeren beginnen te vallen. 'Memphis in de herfst', zegt veteraan Bluff City-verzamelaar Kim Hardeman, 'de stapels - oh mijn god, het is overweldigend.'

12. We zijn over het algemeen behoorlijk flexibel.

In San Francisco, waar Mario Montoya 27 jaar lang afval heeft vervoerd, 'doet het ministerie van Openbare Werken het allemaal'. Dat betekent niet alleen blikjes legen, maar ook illegale vuilstortplaatsen opruimen en opruimen na auto-ongelukken en branden - zelfs biologisch afval op straat schrobben. En ja, het werk kan frustrerend zijn, maar voor Montoya en veel van zijn collega's is er een doordringend gevoel van trots op hun werk. 'We zijn allemaal opgegroeid in deze stad', zegt hij, 'en daar zijn we trots op. Mijn vader zei altijd: 'Wat je ook doet, of je nu hamburgers of dollars omdraait, wees trots op wat je doet.' Dat vind ik heel belangrijk, zeker in deze baan.'

13. En soms zijn we erg flexibel.

Joe Udice heeft een verhaal voor je. 'Er zijn veel mooie gebieden in Westchester', zegt hij. 'Je zou niet denken dat sanitatiemedewerkers echt aanhaken op de route omdat ze stinken, maar er is een rijke gescheiden vrouw die grapjes maakte met een man van een driekoppige bemanning. Dus uiteindelijk zegt hij tegen een van de andere jongens: 'Denk je dat je mijn route ongeveer een half uur kunt afleggen?' En de andere man zegt: 'Maak je een grapje?' En de eerste zegt: 'Ik ga het proberen.' Hij won daarmee de loterij. Die man heeft vaardigheden.'

14. Dit zijn geen banen van het laatste redmiddel.

'Als kind wilde ik altijd al vuilnisman worden', zegt vuilnisman Edwin Hernandez in Orlando. “Ik woonde vroeger in de projecten en de vuilnismannen moesten naar de achterkant van het huis komen, de blikjes pakken en ze helemaal door het huis trekken. Ik vond het leuk om ze te helpen. Deze man, hij was waarschijnlijk ongeveer 18 jaar oud. Hij werkte op de vuilniswagen. Zijn naam was Lester. En ik volgde die vuilniswagen overal waar hij ging. Dus dat is een van de dingen die me inspireerden. Ik heb het altijd al willen doen.”

* Elland Road Partners is een inhoudssamenwerking opgericht door Gary Belsky en Neil Fine. Kevin J. Ryan en Deanna Cioppa hebben bijgedragen aan dit verhaal.