11 feiten over de bijlage

Ondanks zo'n 500 jaar studie, is de appendix misschien wel een van de minst begrepen structuren in het menselijk lichaam. Dit is wat we weten over dit mysterieuze orgel.

1. DE OUDE EGYPTIRS NOEMEN HET DE 'WORM' VAN DE DARM.

De menselijke appendix is ​​klein, buisvormig en zacht, waardoor oude Egyptenaren, die het tegenkwamen bij het voorbereiden van lichamen voor begrafenisrituelen, de indruk van een worm kregen. Zelfs vandaag de dag verwijzen sommige medische teksten naar het orgel als:wormvormig-Latijn voor 'wormachtig'.

hoe oud was james franco in freaks en geeks?

2. DE BIJLAGE VERSCHIJNT IN DE TEKENINGEN VAN LEONARDO DA VINCI.

De vroegste beschrijving van een menselijke appendix werd in 1521 geschreven door de arts-anatomist Jacopo Berengario da Carpi uit de Renaissance. Maar daarvoor zou Leonardo da Vinci in 1492 de eerste afbeelding van het orgel in zijn anatomische tekeningen hebben gemaakt. ontleedde 30 menselijke lijken in zijn poging om de manier waarop het lichaam werkte te begrijpen vanuit mechanische en fysiologische perspectieven.

3. HET GAAT OVER DE GROOTTE VAN EEN PINKY VINGER.

De appendix is ​​een klein zakje dat is verbonden met de blindedarm - het begin van de dikke darm in de rechterbenedenhoek van uw buik. Het is de taak van de blindedarm om onverteerd voedsel uit de dunne darm te ontvangen, vloeistoffen en zouten te absorberen die achterblijven nadat het voedsel is verteerd, en ze te mengen met slijm voor gemakkelijkere eliminatie; volgens Mohamad Abouzeid, MD, assistent-professor en behandelend chirurg bij NYU Langone Health, hebben de blindedarm en appendix vergelijkbare weefselstructuren.

4. CHARLES DARWIN DACHT DAT HET EEN RUIM ORGAAN WAS …

De appendix heeft een onverdiende reputatie als rudimentair orgaan - wat betekent dat het zogenaamd is geëvolueerd zonder een detecteerbare functie - en dat kunnen we Charles Darwin kwalijk nemen. Halverwege de 19e eeuw was de appendix alleen bij mensen en mensapen geïdentificeerd. Darwin dacht dat onze vroegere voorouders voornamelijk planten aten en dus een grote blindedarm nodig hadden om de taaie vezels af te breken. Hij veronderstelde dat apen en mensen zich in de loop van de tijd ontwikkelden om een ​​gevarieerder en gemakkelijker te verteren dieet te eten, en de blindedarm dienovereenkomstig kromp. De appendix zelf, meende Darwin, kwam voort uit de plooien van de verschrompelde blindedarm zonder zijn eigen speciale doel.

5. … MAAR DE BIJLAGE IS WAARSCHIJNLIJK ONTWIKKELD OM DE IMMUUNFUNCTIE TE HELPEN.

De nabijheid en weefselovereenkomsten tussen de blindedarm en de appendix suggereren dat de laatste een rol speelt in het spijsverteringsproces. Maar er is één merkbaar verschil in de appendix dat je alleen onder een microscoop kunt zien. '[De appendix] heeft een hoge concentratie van de immuuncellen binnen zijn muren', vertelt Abouzeid aan Trini Radio.

Recent onderzoek naar de verbinding van de appendix met het immuunsysteem heeft een paar theorieën gesuggereerd. In een onderzoek uit 2015 inNatuur Immunologie, ontdekten Australische onderzoekers dat een type immuuncellen, aangeboren lymfoïde cellen (ILC's) genaamd, zich in de appendix vermenigvuldigen en de herbevolking van symbiotische bacteriën in de darm lijken aan te moedigen. Deze actie kan de darm helpen herstellen van infecties, die de neiging hebben om vloeistoffen, voedingsstoffen en goede bacteriën weg te vagen.

Voor een onderzoek uit 2013 naar de evolutionaire grondgedachte voor de appendix bij zoogdiersoorten, concludeerden onderzoekers van de Midwestern University en het Duke University Medical Center dat het orgel minstens 32 keer evolueerde tussen verschillende geslachten, maar niet als reactie op voedings- of omgevingsfactoren.

Dezelfde onderzoekers analyseerden 533 zoogdiersoorten voor een onderzoek uit 2017 en ontdekten dat degenen met appendices meer lymfatisch (immuun) weefsel in de blindedarm hadden. Dat suggereert dat de nabijgelegen appendix zou kunnen dienen als 'een secundair immuunorgaan', aldus de onderzoekers in een verklaring. 'Lymfatisch weefsel kan ook de groei van sommige soorten nuttige darmbacteriën stimuleren, wat verder bewijs levert dat de appendix kan dienen als een 'veilig huis' voor nuttige darmbacteriën.' Deze goede bacterie kan helpen om een ​​gezonde darmflora aan te vullen na infectie of ziekte.

6. ONGEVEER 7 PERCENT VAN AMERIKANEN KRIJGT APPENDICITIS TIJDENS HUN LEVEN.

Voor zo'n klein orgaan raakt de appendix gemakkelijk geïnfecteerd. Volgens Abouzeid treedt appendicitis op wanneer de appendix wordt verstopt door verharde ontlasting (een fecalith of appendicolith genoemd), te veel slijm of de opbouw van immuuncellen na een virale of bacteriële infectie. In de Verenigde Staten is het levenslange risico om blindedarmontsteking te krijgen één op 15, en de incidentie in nieuw ontwikkelde landen neemt toe. Het komt het meest voor bij jonge volwassenen en het gevaarlijkst bij ouderen.

Wanneer geïnfecteerd, zwelt de appendix op terwijl pus de binnenholte vult. Het kan meerdere keren groter worden dan zijn gemiddelde grootte van 3 inch: een ontstoken appendix die in 2004 bij een Britse man werd verwijderd, mat iets meer dan 8 inch, terwijl een ander exemplaar, in 2007 in deTijdschrift voor klinische pathologie, gemeten 8,6 inch. Mensen met blindedarmontsteking kunnen gegeneraliseerde pijn voelen rond de navel die zich aan de rechterkant van de buik bevindt, en misselijkheid of braken, koorts of pijn in het lichaam ervaren. Sommige mensen krijgen ook diarree.

7. APPENDECTOMIEN ZIJN BIJNA 100 PROCENT EFFECTIEF VOOR DE BEHANDELING VAN APPENDICITIS.

Behandeling voor blindedarmontsteking kan op twee manieren plaatsvinden: blindedarmoperatie, ook wel chirurgische verwijdering van de appendix genoemd, of een eerste lijn antibiotica om de onderliggende infectie te behandelen. Appendectomieën zijn meer dan 99 procent effectief tegen terugkerende infecties, omdat het orgaan zelf wordt verwijderd. (Er zijn gevallen geweest van 'stompappendicitis', waarbij een onvolledig verwijderde appendix geïnfecteerd raakt, wat vaak een verdere operatie vereist.)

hoe lang is de speelhuur?

Studies tonen aan dat antibiotica een aanvankelijk slagingspercentage van ongeveer 72 procent opleveren. 'Als je deze patiënten echter ongeveer een jaar volgt, krijgen ze vaak terugkerende blindedarmontsteking', zegt Abouzeid. Een studie uit 2017 in deWorld Journal of Surgeryvolgde 710 appendicitispatiënten een jaar na behandeling met antibiotica en vond een recidiefpercentage van 26,5% voor daaropvolgende infecties.

8. EEN GENFECTEERDE APPENDIX BARST NIET WERKELIJK.

Je zou je een gescheurde appendix kunnen voorstellen, formeel bekend als een perforatie, verwant aan de 'chestbuster'-scène inBuitenaards wezen. Abouzeid zegt dat het niet zo dramatisch is, hoewel het gevaarlijk kan zijn. Wanneer de appendix verstopt raakt, wordt er druk opgebouwd in de holte van de appendix, het lumen. Dat verstikt de bloedtoevoer naar bepaalde weefsels. 'Het weefsel sterft af en valt uit elkaar, en je krijgt perforatie', zegt Abouzeid. Maar in plaats van te exploderen, lekt het orgel vloeistoffen die andere weefsels kunnen infecteren.

Een burst-appendix is ​​een medisch noodgeval. Soms kan het lichaam de infectie in een abces bevatten, zegt Abouzeid, die kan worden geïdentificeerd door middel van CT-scans of röntgenfoto's en wordt behandeld met IV-antibiotica. Maar als de infectie onbehandeld blijft, kan deze zich uitbreiden naar andere delen van de buik, een ernstige aandoening die peritonitis wordt genoemd. Op dat moment kan de infectie levensbedreigend worden.

9. CHIRURGEN KUNNEN EEN APPENDIX VERWIJDEREN DOOR EEN KLEINE INCISIE.

In 1894 maakte Charles McBurney, een chirurg in het Roosevelt Hospital in New York, een open-caviteit, spiersplitsende techniek [PDF] populair om een ​​geïnfecteerde appendix te verwijderen, die nu een open appendectomie wordt genoemd. Chirurgen bleven de methode van McBurney gebruiken tot de komst van laparoscopische chirurgie, een minder ingrijpende methode waarbij de arts kleine sneetjes in de buik van de patiënt maakt en een dunne buis met een camera en chirurgisch gereedschap in de incisies steekt. De appendix wordt verwijderd via een van die incisies, die meestal minder dan een centimeter lang zijn.

De eerste laparoscopische appendectomieën werden begin jaren tachtig uitgevoerd door de Duitse arts Kurt Semm. Sindsdien zijn laparoscopische appendectomieën de standaardbehandeling geworden voor ongecompliceerde appendicitis. Voor meer ernstige infecties worden nog steeds open appendectomieën uitgevoerd.

10. EEN BIJLAGE EENS EEN KONINKLIJKE kroning UITGESTELD.

Toen de toekomstige koning Edward VII van Groot-Brittannië in juni 1902 blindedarmontsteking (of 'perityphlitis', zoals het toen heette) kreeg, was het sterftecijfer voor de ziekte maar liefst 26 procent. Het was ongeveer twee weken voor zijn geplande kroning op 26 juni 1902, en Edward verzette zich tegen een blindedarmoperatie, wat toen een relatief nieuwe procedure was. Maar chirurg en appendicitis-expert Frederick Treves maakte duidelijk dat Edward waarschijnlijk zou sterven zonder. Treves verwijderde Edward's geïnfecteerde abces, zonder het orgel te verwijderen, in Buckingham Palace; Edward herstelde en werd gekroond op 9 augustus 1902.

11. 'S WERELDS LANGSTE BIJLAGE MET MEER DAN 10 INCHES.

Op 26 augustus 2006, tijdens een autopsie in een ziekenhuis in Zagreb, Kroatië, kregen chirurgen een 10,24-inch appendix van de 72-jarige Safranco August. De overledene heeft momenteel het Guinness World Record voor 'grootste appendix verwijderd'.