10 sappige feiten over het paarse dagboek van Mary Astor, het meest beruchte seksschandaal van Old Hollywood Hollywood

In 1936, Mary Astor, ster vanDe Maltese Valk(1941), was het middelpunt van een Hollywood-schandaal dat zo groot was, dat het nieuws over Hitler van de voorpagina's haalde. Haar vervreemde echtgenoot stal haar privé-dagboeken, de Purple of Lavender Diary, om te gebruiken in een bittere voogdijstrijd. Er werd gemeld dat Astor ademloze verhalen schreef over haar vele liefdesaffaires op zijn pagina's. Terwijl de pers kwijlde naar details, verscheen Astor in de rechtbank om een ​​vijandige advocaat onder ogen te zien die vastbesloten was te bewijzen dat ze een ongeschikte moeder was. Mensen overstroomden het gerechtsgebouw en verkopers verkochten hotdogs en ijs aan de menigte.

Astors dagboek was het eerste grote Hollywood-seksschandaal, 'een sensatie die nog nooit eerder was gezien', schrijft Joseph Egan inDe paarse dagboeken. Astor moest haar carrière, dochter en reputatie verliezen, maar ze zou niet beschaamd zijn. Toen hij met deze uitdagingen werd geconfronteerd, vocht Astor terug.

1. Franklin Thorpe las over Mary Astors affaire met een beroemde toneelschrijver.

In 1936 waren Astor en Thorpe, een arts, vijf jaar getrouwd en hadden ze een dochter, Marylyn. Beide partijen hadden affaires gehad. Astor wilde uit het huwelijk en schreef in haar dagboek: 'Ik hou niet meer van Franklin... Ik ben ongelukkig en verveel me met hem.' Maar telkens als ze probeerde te vertrekken, kregen ze hevige ruzies. 'Ons leven was een reeks explosies, meestal over kleine dingen', schreef Astor in haar autobiografie. 'Ik begon over echtscheiding te praten, en het gesprek was aanzienlijk.'

Het keerpunt kwam toen Thorpe de blauwe grootboeken stal die Astor als dagboek gebruikte. Hij las niet alleen haar echte mening over hem ('Ik heb medelijden met hem omdat ik hem met me heb laten trouwen ... ik speel een soort spel met hem'), hij ontdekte haar sterke gevoelens voor de toneelschrijver George Kaufman.

Kaufman, een tweevoudig Pulitzer Prize-winnaar, was in een open huwelijk met zijn vrouw van 20 jaar, die hij niet van plan was te verlaten. Thorpe wist van de affaire, maar niet hoeveel Astor van Kaufman genoot. 'Ik ben nog steeds in een waas; een mooie roze gloed', schreef ze. 'Het is mooi, glorieus en ik hoop dat het mijn laatste liefde is. Ik kan het met niets overtreffen in mijn ervaring.'

2. Uit wraak chanteerde Franklin Thorpe Mary Astor.

Thorpe eiste dat Astor hem de voogdij zou geven over Marylyn, de helft van Astor's huis, en de controle over haar financiën. Als ze het er niet mee eens was, zei hij dat hij de dagboeken openbaar zou maken. In de jaren dertig was overspel reden tot verontwaardiging, vooral als het door een vrouw werd gepleegd. Op deze dubbele standaard dreigde Thorpe 'haar naam en de namen van haar vrienden zwart te maken op de voorpagina's van elke krant in Amerika', schreef Egan. Toen Astor griep kreeg, stond Thorpe bij haar bed, haar uitscheldend en bedreigend. Zwak en ziek, tekende ze een echtscheidingsconvenant en gaf Thorpe wat hij wilde.

ridder, dood en de duivel

3. Mary Astor zette alles op het spel voor haar kind.

Maar daar stopte Thorpe niet. De volgende 15 maanden, telkens als hij en Astor botsten, dreigde hij Marylyn mee te nemen. Astor beweerde dat hij ook het kind begon te misbruiken. 'Hij schudde haar zo hard dat haar tanden klapperden en op haar lippen beet,' zei Astor tegen de rechtbank. 'Dan zou hij haar een pak slaag geven en er zouden blauwe plekken op haar lichaampje te zien zijn.'

Eindelijk had Astor er genoeg van. Haar advocaat, Roland Rich Woolley, vroeg de voogdij aan en beschuldigde Thorpe van chantage en bigamie - hij had een common law-vrouw die hij na het huwelijk bleef zien. Astor wist dat er een schandaal zou komen, maar ze wilde haar dochter beschermen.

4. De pers meldde dat het dagboek van Mary Astor met paarse inkt was geschreven.

De dagboeken stonden centraal in het voogdijproces. Thorpe's advocaat kondigde aan dat ze 'de filmindustrie wijd zouden verdelen' omdat Astor 'met liefde experimenteerde als een wetenschapper die experimenteert met reageerbuizen'. Verslaggevers wedijverden om elk detail van de mysterieuze dagboeken. Toen ze een glimp opvingen van een pagina in de rechtszaal, zeiden ze dat Astor met paarse inkt schreef. Dit detail voegde een niveau van toespelingen toe - paars is een kleur die vaak wordt geassocieerd met passie - maar het was niet waar. Astor schreef in bruine inkt die op een afstand een paarsachtige tint aannam. Maar de bijnaam, The Purple Diary, bleef hangen.

5. George Kaufman vluchtte uit Californië om de gevangenis te ontlopen.

Kaufman wilde ondertussen niets te maken hebben met het proces. Toen hij werd bevolen om te getuigen, kwam hij niet opdagen voor de rechtbank. Woedend vaardigde rechter Goodwin Knight een arrestatiebevel uit voor zijn arrestatie. Voordat de politie hem echter kon opsporen, sprong Kaufman op een trein naar New York. De rechter verbood hem uit Los Angeles. 'Als Kaufman onder de jurisdictie van deze rechtbank komt, zal ik ervoor zorgen dat hij in de gevangenis wordt gezet en daar lang genoeg wordt vastgehouden om zijn hielen af ​​te koelen', zei hij tegen de rechtszaal. (Het bevel werd in 1937 afgewezen en Kaufman kon weer in Hollywood werken.)

6. Het slechte gedrag van Franklin Thorpe kwam naar voren tijdens het proces.

Op de tribune werd Thorpe's ontrouw onthuld. Naast de common law-vrouw had hij een affaire met een showgirl genaamd Norma Taylor, die Thorpe ooit achtervolgde met een vleesvork - voor Marylyn.

Aanvankelijk ontkende Thorpe de romance met Taylor. Maar Woolley produceerde een foto waarop ze zoenden, wat Thorpe ertoe bracht toe te geven dat Taylor dronken naar zijn huis kwam en een zijden pyjama droeg. Ze sloeg een raam in met een kandelaar en joeg hem rond met een grote vork. 'Ze probeerde zichzelf op te sluiten in [de badkamer], maar ik kwam door de deur en greep haar vast', zei Thorpe. 'We zijn in een worsteling gevallen.' Marylyn zei later dat het gevecht een van haar vroegste herinneringen was.

7. Er gingen geruchten dat Mary Astor een scorekaart bijhield van Hollywood-liefhebbers.

Bij gebrek aan het echte dagboek publiceerde de pers fragmenten uit een pornografische vervalsing, waaronder het gerucht dat Astor haar minnaars op een scorekaart had beoordeeld. Een krant zei dat Astor 'een onofficiële scorer was in Hollywood's liefdestoernooien. Vier pagina's ... bevatten haar charmeclassificaties van de 'eerste tien' onder de mannelijke beroemdheden van screenland. Kaufman was absoluut de top.'

In haar autobiografie schreef Astor dat de pers 'een Romeinse feestdag had' met het nepdagboek. Omdat ze niet elke krant kon aanklagen, kon ze de geruchten niet stoppen. 'Ik kon alleen maar met mijn vuisten op Woolley's bureau slaan en vergeefs huilen: 'Er was geen boxscore en ik heb dat verdomde ding nooit Dear Diary genoemd.'

8. Studiobazen gaven Mary Astor opdracht de zaak op te geven.

Op de laatste dag van het filmen van de filmDodsworth(1936) bij MGM, werd Astor naar het kantoor van producer Sam Goldwyn geroepen. Toen ze aankwam, wachtten alle hoofden van de grote filmstudio's op haar, inclusief Louis B. Mayer, Jack Warner en Harry Cohn. Ze vielen Astor aan en zeiden dat ze de voogdijhoorzitting moest opgeven, waarvan ze dachten dat het de filmindustrie zou schaden. Astor zou niet geïntimideerd zijn. Ze zei: 'Het spijt me, heren, maar ik zal de zaak voortzetten zoals mijn advocaat me heeft geadviseerd' en verliet de kamer.

Verbluft door haar ontslag, stelde iemand Goldwyn voor om de moraliteitsclausule in Astors contract af te dwingen en haar te ontslaan. Hij schudde zijn hoofd. 'Een vrouw die vecht voor haar kind?' hij zei. 'Dit is goed.'

welk element is vernoemd naar het Griekse woord voor groen?

9. Mary Astor kwam door het proces heen door te acteren.

In de rechtszaal leek Astor evenwichtig en verfijnd. Ze was in het zwart gekleed en werd beschreven als een 'slank en zwak sliertje met donkere ogen van een meisje dat amper honderd pond woog'.

Ze sprak met een diepe, heldere stem en was onwankelbaar door het agressieve kruisverhoor. Er werd afgesproken dat ze 'echte emoties' vertoonde van 'een moeder die alles riskeert' voor haar kind.

Astor zei later dat ze zich voordeed als Edith Cortright, haar personage uit...Dodsworth. Edith 'was een heleboel dingen die ik had willen zijn. Ze had het volste vertrouwen in zichzelf en ik had heel weinig', schreef Astor. Later voegde ze eraan toe: 'Ik was helemaal rammelvrij, dankzij Edith Cortright. Ze was mijn schild.'

10. Uiteindelijk koos het publiek de kant van Mary Astor.

Toen de rechter oordeelde dat de dagboeken niet als bewijs konden worden toegelaten, gaven Thorpe's advocaten fragmenten vrij aan de pers. Al snel werden de intieme overpeinzingen van Astor landelijk ontmaskerd. Ongeduldig met het mediacircus, beval de rechter Astor en Thorpe om tot een overeenkomst te komen - of anders. Uiteindelijk zegevierde Astor en kreeg hij negen maanden per jaar de voogdij over Marylyn.

Verrassend genoeg schaadde het schandaal de carrière van Astor niet. Ze was daarna nog populairder, met in de hoofdrolDe Maltese Valk(1941),Kleine vrouwen(1949), enOntmoet me in St. Louis(1944). Haar carrière omvatte zeven decennia en omvat een blijvende erfenis als femme fatale.

Wat betreft de dagboeken, de rechter beval ze op te sluiten tot Marylyn 21 werd. In 1952 werden ze verwijderd en verbrand. De enige overgebleven secties waren de uittreksels die naar de pers waren gelekt; je kunt ze hier lezen.

De roman van Joy Lanzendorfer Terug waar we begonnen zijn – een multi-generatiesaga over hebzucht en falen in Amerika – komt uit op 4 mei 2021.